05. Podejrzane sprawy...

Tandeta! Jak zawsze :D

Kim stała oszołomiona, jednak po chwili się opanowała i walnęła Jacka pięścią w twarz. Wściekły chłopak podniósł się z ziemi, gdyż upadł po uderzeniu Crawford. Spojrzał złowrogim spojrzeniem na blondynkę i oddalił się. Co zastanawiało Kim? To, że Jack nie poszedł w stronę miasta tylko na jego obrzeża. Zdziwiona machnęła ręką i udała się w stronę domu.

Jack wszedł do jakiegoś obskurnego budynku. Na wejście przywitał go pewien dobrze zbudowany mężczyzna. Brązowe włosy, zielone oczy podobne do szmaragdu. Ubrany był w zwykłe spodnie dresowe i obcisłą, męską bokserkę. Za nim stał szczupły mężczyzna ubrany w szary garnitur i białą koszulę z czarnym krawatem.

- Witaj Jack, miło cię widzieć. -  mężczyzna w dresie wydawał być się miły i przyjemny. Jednak ten obok z wyglądu wydawał się być wyrafinowany i przebiegły.

- Dzień dobry panie Fox. Mi też miło pana widzieć. – Jack też o dziwo był bardzo przyjemny. Jak nigdy wydawał się mieć dla kogoś szacunek ( nie licząc Rudy’ego ).

- Jack pamiętasz pana Ramireza? – chłopak pokiwał twierdząco głową. Wiedział, że ten cały Ramirez to szef zgranego gangu z Seaford. Stawiał wiele pieniędzy na takich jak on. – A i jeszcze coś. Mówiłem, żebyś mówił mi Aiden, a nie panie Fox! – mężczyzna zaśmiał się. Jednak Jackowi nie było do śmiechu. Dobrze wiedział, że wpakował się w niezłe bagno, ale cóż… taki już był. Uwielbiał ryzyko i dobrą zabawę. Gardził ludźmi, którzy nie potrafili się bawić. Ale o tym, że wpakował się w to bagno wiedzieli tylko Jerry i Milton, którzy też nie byli świeci. Milton wpakował się niechcący w robienie nielegalnych paszportów. Wystarczyło być w nieodpowiednim miejscu i czasie, gdy w jego domu trwała kłótnia ojca i oszustów. Musiał to robić inaczej byłby trupem. Jerry stał się handlarzem narkotyków. Przez głupiego kuzyna Huga, który go w to wpakował. A Jack… on po prostu chciał się pobawić, ale niestety zobaczył go Ramirez i nie było już odwrotu.

- Dobrze Aiden! – brunet również się zaśmiał. Zielonooki zaprowadził go do miejsca, które dobrze znał… szatnia.

- Szybko przebieraj się! Chce zobaczyć czego się nauczyłeś! – Jack posłuszne założyć męskie, sportowe szorty, bez koszulki i założył rękawice. Wszedł na salę, na której byli już ludzie Ramireza. Z miną pokerzysty wszedł na ring. Tak, zgada się. Jack Brewer został bokserem. Mimo iż nie był w tym perfekcyjny, na nielegalnym walkach radził sobie świetnie. Oczywiście nie odbyło się bez siniaków, które niepokoiły rodziców, lecz Jack zawsze mówił, że to nic takiego. Wygrywał wiele walk w klatce. Tak! Jack Brewer walczył w klatce z innymi bokserami. Walczył, a gdy wygrywał Ramirez dostawał pieniądze. To było chore, ale niestety, gdy chcę się tylko boksować dla zabawy, a akurat w tym momencie na salę wejdzie największy bandyta w mieście, nie możesz odmówić.

- Jack pokaż co potrafisz! Nasz tu przed sobą najlepszego i największego zawodnika w Seaford – Logana. Będziecie walczyć dziś wieczorem. Mam nadzieję, że dasz radę. – do oszołomionego bruneta, który zobaczył gabaryty swojego przeciwnika, podszedł Ramirez.

- Słuchaj chłopcze… albo wygrasz tę walkę albo twoja siostra będzie w niebezpieczeństwie. Postawiłem na ciebie trzydzieści tysięcy, jeżeli wygram potroję tą stawkę. Czekaj! A może ta śliczna blondynka, która powaliła cię na ziemię pięścią, będzie w naszych rękach, jeżeli przegrasz. Tak, wygląda bardzo ładnie. Jayden chętnie się nią zajmie. – zdenerwowany Jack zacisnął pięści. Sam dobrze wiedział, że go obserwują, ale czemu ona?

- Tylko ją dotknij, a pożałujesz! – te słowa skierował do Jaydena. – A moją siostrę zostawcie w spokoju. Wygram to! – zadowolony Ramirez odwrócił głowę. Jednak zaraz znów zwrócił ją w stronę Jacka. – Mów mi Jorge. – Brewer odwrócił się napięcie i zaczął ćwiczyć do dzisiejszej walki…

Rudy siedział załamany przed wejściem do dojo. Jego uczniowie wychodzili właśnie od wujka Miki – Phila. Pierwszy sensei’a zauważył Milton.

-Rudy nic ci nie jest? – zapytał.

- Nie. Tylko, że Bailey nie przyszła! – młodzież współczuła swojemu nauczycielowi. Nagle rozległ się dźwięk dzwonka telefonu. Jerry odszedł od reszty przyjaciół.

- Halo?

- Jerry gdzie ty jesteś?

- W galerii.

- Posłuchaj mnie chłopcze. Co ty sobie ze mnie jaja robisz? A towar to się sam rozwiezie?

- Nie szefie, ale nie mogę teraz…

- A co mnie to obchodzi. Dostałeś sms-em wiadomość z adresem i nazwiskiem kupującego. Rusz się!

- Dobra!

Jerry zajrzał do telefonu. Rzeczywiście w skrzynce odbiorczej był sms z potrzebnymi danymi.

- Słuchajcie muszę iść! Mama wzywa! – zaśmiał się i ruszył nie czekając na ich odpowiedź. W tym czasie przyjaciele pocieszali Gillespiego, a Mika musiała iść do domu.

Kim siedziała w salonie z lodem przy oku. Po raz kolejny dostała od ojca, gdyż miał kolejny atak. Jej matkę nic nie obchodziła córka. Przez cały czas siedziała w salonie i patrzyła jak mąż bije Kim i nic nie robiła. Trzymała tylko zdjęcie małego syna w ręku i ciągle powtarzała Ian! Ian! IAN! Blondynka miała dość, ten dom przypominał dom wariatów. Chciała udać się do swojego pokoju, lecz jeszcze przed odejściem popatrzyła na rodziców i powiedziała.

- Macie jeszcze córkę, gdybyście zapomnieli! – ruszyła do swojego pokoju i wyjęła spod łóżka wielką walizkę, a potem drugą i zaczęła pakować rzeczy. – Wiedziałam, że mi się przydadzą. – zaśmiała się i zajęła się szybkim pakowaniem. Wrzucała wszystko do walizek, po prostu otwierała szafki i wrzucała ubrania, buty i kosmetyki. Do małych toreb i plecaków wrzucała pamiątki i sentymentalne przedmioty. Po dwóch godzinach w jej pokoju znajdowały się tylko meble i łóżko. Pokój wyglądał jakby nikt tu nie mieszkał. Kim otworzyła okno, na zewnątrz było już ciemno. Wyrzuciła walizki przez balustradę, a później sama z niej zeskoczyła.

- Ciekawe kiedy zobaczą, że mnie nie ma? – powiedziała sama do siebie i zarzuciła torby i plecaki na ramiona, a dwie walizki ciągnęła za sobą. Zdążyła przejść pięćdziesiąt metrów, gdy usłyszała krzyk matki i wrzaski ojca. Mama krzyczała coś w stylu: Gdzie moja córcia? A ojciec wykrzykiwał groźby: Niech tylko wróci, a zabiję smarkulę! Crawford przyśpieszyła kroku. Czekała tylko na ostatni przystanek: Dom Miki…

Jack rozgrzewał się przed walką. Za wszelką cenę musiał wygrać, nie mógł pozwolić, by coś złego stało się Sarze czy… Kim. Tak najbardziej zależało mu na Kim. Gdy myślał o tym, że Jayden mógłby ją dotykać, całować doprowadzało go to do szału. Muszę wygrać! Nie pozwolę, by On chociaż dotknął Kim! Z takim zamiarem rozpoczęła się walka w jego duszy. Usłyszał gong. Czas na walkę! Pewnym krokiem ruszył w stronę klatki, w której znajdował się ring. Albo wygram albo Kim będzie w niebezpieczeństwie! Już wiedzą, że Kim  nie jest mi obojętna, więc Jayden będzie miał kolejną zabawkę jeżeli przegram. Zostawią Sarę w spokoju, ale zajmą się Kim! Nie mogę na to pozwolić! Staną twarzą w twarz z rywalem, który był dwa razy większy i cięższy od niego. Ustawił się w pozycji wyjściowej. Spojrzał na widownię. W pierwszym rzędzie siedziała Sara i… Mika?! Jednak nie przejmował się tym, teraz miał inny cel. Dla Kim… Walka się zaczęła, a Jack miał cały czas przed oczami Kim. Wiedział, że musi wygrać… Dla niej…     

Wiem dziwnie wyszło z tym boksem, ale zawsze chciała, żeby w jakimś opowiadaniu Jack był bokserem, więc... Jeżeli wam się podoba to piszcie w komentarzach ;D A no i do następnego. Co do konkursu... mam kilka prac i już wybrałam, więc... KONIEC KONKURSU! Z resztą i tak było mało chętnych ;)