13. Walka na śmierć i życie...

Przepraszam za długą nieobecność, ale jest szkoła i ma dodatek mam problemy z klasą :/ z dziewczynami :/

Przy każdym kroku sprawy coraz bardziej się komplikują, nic nie można już odzyskać, ale czekał. Z każdym dniem życie było coraz trudniejsze. Jej nie ma, porwali ją, Melanie zachowuje się jak gdyby nigdy nic! A oni… wciąż szukają! Nie ma jej od dwóch tygodni, a wszystko zaczyna się komplikować. Wszystko zaczyna… tracić sens. Nie ma już przyszłości, nie ma wspólnych kłótni i rozmów, które w rezultacie i tak kończą się tym pierwszym.

Jerry rozprowadzał towar po różnych klubach, Sara była za to stałą bywalczynią klubu… Ramireza… Plan był prosty, a zarazem skomplikowany. Walka Jacka i Orczyka odbywa się za tydzień, ale przez ten czas Kim już może zginąć. Jack i Mika mieli obstawiać wejścia, Julia z Miltonem opracowywali system, a Jerry i Sara w środku robili demolkę, by Grace – kujonka, która zaczęła z nimi współpracować, pokazując swoje prawdziwe oblicze buntowniczki, mogła poszukać Kim. Plan prosty, ale ryzykowny i trudny do zrealizowania. Grace pójdzie sama w tą „przepaść”. Akcja ustalona na 23:00. Zegarek na nadgarstku każdego bezlitośnie odlicza sekundy do ustalonego czasu. Jack przybliżył zegarek do ust.

- Na trzy! – każdy w odpowiedniej pozycji ustawił się w klubie. – Jak tu jej nie ma, to nie wiem gdzie… trzy… dwa… ruchy! – Sara złapała pierwszą szklankę rzucając w Jaydena i jego ludzi. Jerry złapał kij baseballowy, który schował pod stołem i zaczął wszystko demolować. Stolik… sofa… drzwi… na końcu zaczął okładać ochroniarzy. Sara używając swoich idealnych zdolności karate, położyła już kilku na ziemię. Grace czekała dwie minuty, jak kazał jej Jack, i ruszyła do korytarzy. Ludzie uprawiający niestworzone figury, narkomani, pijacy, ale po Kim ani śladu.

- Nie ma jej! – krzyknęła do zegarka, gdy jakiś pajac zaczął ją obejmować i całować. Przerzuciła go przez ramię, tak jak nauczył ją Rudy – zapisała się do dojo. – Spieprzaj! – facet zwijał się z bólu, a dziewczyna uciekła, gdzie pieprz rośnie. W środku policja już wkroczyła do akcji. Jack i Mika schowali się w krzakach przed klubem, a Sara i Jerry przyczepili się do sufitu ( były tam belki, na które wskoczyli ). Ostatnia alternatywa… bar… Grace szybko przemknęła pod stolikami i schowała się w przerwie na złączeniu blatu. Nagle rozległ się alarm i urządzenia zaczęły wariować. Julia i Milton! Na twarzy Grace pojawił się uśmiech. Wychyliła się lekko i zobaczyła zakrwawioną twarz Jaydena.

- Bu! – dziewczyna pisnęła głośno i wstała. Jayden niebezpiecznie się do niej zbliżył, a ta złapała butelkę i roztrzaskała mu ją o głowę. Leżał na ziemi, ale był przytomny.

- Gdzie Kim? – krzyknęła i kopnęła go. Już nie jestem szarą kujonicą! – Gadaj! – on tylko zaśmiał się głośno.

- Nigdy się nie dowiesz! – po tych słowach Grace rozbiła mu na głowie kolejną butelkę, kopnęła i uciekła. Na zewnątrz spotkała resztę.

- I co? – zapytał z nadzieją Jack.

- Nic… - wszyscy spuścili głowy. – Ale załatwiłam tego… Jaydena ! – uśmiechnęła się. Wszyscy spojrzeli na nią ze zdziwieniem.

- Yyyy… Co? Ale? Jak? Ty? Jaydena? – jąkał się Milton.

- Tak! Butelką w łeb i już po nim! – wszyscy się zaśmiali. Jack spojrzał z powagą na siostrę, ta również mu się przyglądała.

- Za godzinę u nas w garażu! Mamy sprawy do omówienia! – wszyscy posłusznie rozeszli się do domów. Jack z Sarą obmyślali już plan.

- To by było na tyle. Wiesz, co braciszku? Czasem mam wrażenie, że jesteśmy bandytami, a nie tymi „dobrymi” – zaśmiała się spojrzała na brata. Oboje weszli do domu i po cichu zeszli do garażu. Sara wyjęła planszę do rysowania i zaczęła rozrysowywać plan. Jack uważnie się jej przyglądał.

- Rozumiesz?

- Ani trochę!

- To JESZCZE raz!

Kim siedziała na małym łóżku, zamknięta w czterech ścianach. Była tu zamknięta od… chyba dwóch tygodni. Ramirez przynosił jej czerstwy chleb i brudną wodę. Blondynka miał przed oczami tylko czarne tło. Miała przy sobie telefon, który zdążyła schować, zanim wszystko jej zabrali. Ale co z tego! Nie było tu czegoś takiego jak zasięg. Drzwi znów się otworzyły, a do środka weszła Melanie, ta obrzydliwa, nędzna Blue. Dziewczyna podeszła do osłabionej Crawford.

- Jak miło! Kim jeszcze żyje! Ale już niedługo cię wykończę! Będziesz miała szczęście, zanim cię uśmiercę, za trzy dni obejrzysz jak Orczyk zabije Jacka na ringu! – zaśmiała się szyderczo, a Kim nie wiedziała zbytnio o co chodzi. Spojrzała na nią dziwnie. – O! to ty nic nie wiesz? – blondynka pokiwała przecząco głową. – Twój BYŁY chłoptaś jest nielegalnym bokserem! Tak i na dodatek walczy w klatkach! – znów słychać było tylko śmiech Melanie. – I to przez niego tu jesteś! Widzisz, tak łatwo było go przekonać, żeby z tobą zerwał, by cię chronić! Zerwał z tobą i był ze mną, bo się o ciebie bał. Ale potem się przespaliście i wszystko popsuł. Zerwał ze mną, ale w szkole oficjalnie jesteśmy razem! Cóż za zrządzenie losu, prawda? – Kim wpatrywała się jak zaklęta w dziewczynę i próbowała przetrawić otrzymane informacje. Jack ją okłamał, nie powiedział jej o tym jakże istotnym szczególe. Crawford się wściekła, choć udawała niewzruszoną.

- Kim ty w ogóle, tak naprawdę jesteś? – spytała od niechcenia Kimberly.

- Jestem córką szefa Jacka i twoim największym koszmarem! – krzyknęła i kopnęła Kim prosto w twarz. Dziewczyna upadła na ziemię z hukiem. Melanie jeszcze parę razy kopnęła ją twarz, nogi i brzuch. Słyszała jak Crawford ciężko oddycha i z satysfakcją oddaliła się od nieprzytomnej już Kim.

- Gdzie to do cholery jest? – krzyczała Mika. Miała tylko znaleźć jakieś rajstopy! A tu nagle wszystkie wyparowały.

- Jesteś pewna, że były tu? – Jerry stał obok niej i obejmował ją czule.

- Jeżeli tego nie znajdę zawiodę Jacka i Sarę!

- Ale to tylko ciemne rajstopy! W sensie… - zaczął liczyć na palcach. – tylko siedem par rajstop!

- Ciekawe po co jej rajstopy? – zastanawiała się głośno Finkle. – Może to będą kominiarki? MAM! – oboje wyskoczyli przed okno w łazience i ruszyli do domu Jacka.

- Jesteśmy. – zakomunikowali na wejściu. W garażu byli już Milton, Julia oraz Grace.

- Super! Masz rajstopy? – Mika pokazała siedem opakowań. – Dobrze… - Sra odetchnęła z ulgą. Wzięła z rogu wielką, czarną torbę.

- Co tam? – Jerry nie dokończył, gdyż starsza Brewer zaczęła wyciągać z niej pistolety, noże i kastety. – Co to? – krzyknął przerażony Jerry.

- Zamknij japę! – podeszła do każdego i dała po jednym pistolecie i nożu. – Kastetami chyba umiecie się posługiwać! Ruchy! – wszyscy ruszyli za nią… pod ścianę? Dziewczyna włożyła rękę za regał i przed nimi pojawiły się drzwi. Przyłożyła rękę do czytnika.

- Sara Brewer… Zaakceptowano! – wszyscy spojrzeli na rodzeństwo dziwnie.

- Mój tatuś jest agentem! – powiedziała krótko Brewer i ruszyli do Sali… treningowej. – To przez następny tydzień ćwiczymy posługiwanie się bronią. Tajniacy już wiedzą o naszym planie, więc pod koniec zabiorą wszystkich do więzienia. Nie chcą się mieszać, żeby tamci nie zabili Kim. Mamy tylko tydzień i tylko jedno podejście. Albo uratujemy Kim i przeżyjemy… albo wszyscy zginiemy. Jeżeli nie od pocisków, to nas będą torturować, więc jeżeli coś pójdzie nie tak, macie to. – podała im małe, zielone tabletki. Mika chciała już o coś zapytać. – To trucizna! – wszyscy przełknęli głośno ślinę. Szykowała się walka na śmierć i życie…

zero akcji, ale cóż mam doła :( Rozdział dla AleXandry Howard, która mnie tak bardzao pocieszała i nie chyba dzięki niej się nie zabiła ( już nad tym myślałam ) :) Kochana jesteś nieziemska :D nie będę tu wam się tłumaczyć, jak się czuję, bo po co? :) Chcę wam tylko oświadczyć, że wielkimi krokami zbliża się koniec opowiadania... :D do zoba ;****** Kocham was ♥ P
Ps. przepraszam was, że nie komentuję, ale nie mam czasu :/ mam trzy konkursy i naukę! Nie daję rady, dopiero w weekendy nadrabiam czytanie rozdziałów na waszych blogach, więc czasem muszę przeczytać nawet 3 rozdziały na jednym blogu :P przepraszam was ♥